Gözünüzü açıyorsunuz, güzel bir sabah, geçirdiğiniz sevinç dolu bir akşamın sabahı insanın gülümsemeyle uyanası olur ya, öyle işte. Pencereden dışarıya bakıyorsunuz, bahar, öyle çiçek açan, kuşlar uçurtan cinsten değil, puslu hatta yağmur çamurlu ama umutlu, bahar yani kısaca. Yapılacaklar listesinin kasvetinin egemenlik kurmaya çalıştığı günün geri kalan kısmının güvenle, umut içerisinde geçeceğini bilmenin verdiği kızgın sulardan serin kumlara atlama tadında, (acaba tersi miydi?) duygusuyla yeni bir başlangıç.
Trafik mi var, güzel müzikler dinleyelim, sınavlar mı var, çalışalım, çalışamadık mı? Deneyelim o halde. Güvenimizi boşa çıkaracak insanlar varsa bile biz vazgeçmeyelim umut etmekten. Her kaybettiğimiz deneyim olarak fazlasıyla yüreğimizde biriksin ama sevmekten vazgeçmeyelim.
Anlık mutluluklara bağlamak yerine kaderimizi tutarlı bir mutluluk limanında bağlı dursun gönlümüzün çapası. Yağmur yağar, seller basar, yeller eser, eve saldırır ama ev yıkılmaz.
Çünkü kaya üzerine yapılmıştır. Ev derken, hayat işte, yaşam, ne yaşıyorsak o.
Umuda aptallık diyorlar umut etmesini pek bilmeyenler, mutlu insanlara bile tuhaf bakılıyor…
Ama umut güzel şey, işin aslı günün sonunda akıllı ve mutsuz biri olarak yaşamaktansa saçma gibi gözüken ama sevinçli biri olarak uyumak çok daha güzel aslında.
Ama şunu da düşünmek, gerçekten bu hayatta umut edilecek güzel bir şey yok mu? Ben de emin değilim, ne de olsa geçici bir dünyada yaşıyoruz, baktığımız tuttuğumuz sevdiğimiz çoğu şey bile her an gelebilir ve geçebilir. Öyle ya maddi şeylerden öte insan kendine bile umut bağlayamıyor yeri geldiğinde değişken yüreği sayesinde.
Keşke hiç değişmeyen, sevgisi ve verdiği güven mevsimlerle yıpranmayan, ilgisi sonbahar geldi mi yaprak gibi dökülmeyen kaya gibi, ve bir hayalden değil de gerçekten ibaret bir liman olsaydı, adı da umut olsaydı? Çok mu şiirsel, ya da ütopik mi göründü size?
Tanrı…Nasıl yani?
Size belki de daha önce hiç uğramadığınız bir adres önersem? Belki de daha önce hakkında yanlış yorumlar da duydunuz ama şu sözler beni çok etkiliyor…
Umut kaynağı olan Tanrı, Kutsal Ruh’un gücüyle umutla dolup taşmanız için iman yaşamınızda sizleri tam bir sevinç ve esenlikle doldursun.(Romalılar 15:13)
Tanrı ve umut birlikte aynı cümlede geçebilir mi acaba? Bu mümkün mü?
Bakın Tanrı kendi sevgisini nasıl tanımlıyor…
Sevgi sabırlıdır, sevgi şefkatlidir. Sevgi kıskanmaz, övünmez, böbürlenmez.Sevgi kaba davranmaz, kendi çıkarını aramaz, kolay kolay öfkelenmez, kötülüğün hesabını tutmaz.
Sevgi haksızlığa sevinmez, gerçek olanla sevinir.
Sevgi her şeye katlanır, her şeye inanır, her şeyi umut eder, her şeye dayanır.
Sevgi asla son bulmaz.
¨Hadi canım¨ demek mi geçiyor içinizden? Tanrı ile İnsanın gerçek hikayesinde sizin için de bir yer olduğunu göreceksiniz…